Şehit Teğmen İbrahim Tanrıverdi’nin hayatı kitap oldu. Teğmen Tanrıverdi devresi Teğmen Emre As’ın cenaze töreninde ağlayan arkadaşına, “Biz şehit olacağımızı bildiğimiz halde girmedik mi bu yola? Öğretmediler mi bize bu mertebeyi? Sakın ağlama. Dik dur” dedikten bir yıl sonra şehit oldu.

İLKER AKGÜNGÖR / VATAN HABER MERKEZİ

Bundan iki yıl önce Şırnak’ta teröristlerle girilen çatışmada şehit olan 24 yaşındaki Teğmen İbrahim Tanrıverdi’nin hayatı ailesi tarafından kaleme alındı. Annesi Gafure Tanrıverdi, abisi Cengiz, babası ile kardeşleri tarafından yazılan Aygan Yayınları’ndan çıkacak ‘Cennetteki Yıldızımız’ adlı kitap, 4 kardeşi olan Malatyalı İbrahim Tanrıverdi’nin hayat hikayesini, 2015’teki şehadetini ve ailenin yaşadıklarını anlatıyor. İmkansızlıkları aşarak Harbiye’ye giren, mezun olur olmaz Güneydoğu’ya giden Teğmen İbrahim Tanrıverdi, “Bu vatan korka korka değil, dualarla korunacak” diyerek Cizre’de göreve başladı.

“Anne devrem anne…”
Ablasının nişanı için izne gelen Tanrıverdi, çok sevdiği devre arkadaşı Teğmen Emre As’ın Ağustos 2014’te şehit olduğunu burada öğrendi. Haberi aldığında annesine acısını şöyle anlattı: “Anne bittim! Anne bittim! Anne devrem anne… Şehit ettiler anne… Daha yirmi gündür görevdeydi. Maaşını bile alamadı anne… Kaç yıl uğraştı, yıllarını verdi biliyor musun? Kendisi tercih etti Van’da yapmayı, çok çalışkandı, kendisi tercih etti. Anne ne yapacağız şimdi?”

“Ağlama, dik dur”
Şehadetinden bir yıl önce silah arkadaşı Emre As’ı uğurlamak için Tokat’taki cenazesine giden İbrahim Tanrıverdi, “Emre gitti, bıraktı bizi” diyerek ağlayan bir arkadaşlarına şöyle konuştu: “Gitsin, biz şehit olacağımızı bildiğimiz halde girmedik mi bu yola ha? Öğretmediler mi bize bu mertebeyi? Sakın ağlama! Dik dur! Yakışmaz! Şimdi bize yakışan sadece onun intikamını almaktır.”

“Bugün kanla yazıyorum sana”
Teğmen İbrahim Tanrıverdi arkadaşının şehit olduğu günü günlüğünde şöyle anlattı: “Yine niye kırmızıyla yazı yorsun diye soracaksın kesin. Bugün kanla yazı yorum sana, saat 20.55. Gece çok kötü bir haber aldım. Daha 20 gündür göreve başlayan, kendi tayin yerini kendisi seçen arkadaşım Şehit Tğm. Emre As cennete gitti. 2013’ün ilk şehidi (Devresini kastediyor), inşallah son şehidi olur. Niye böyle yaptım bilmiyorum ama inşallah kırmızı kalemi almam elime, yazmam kırmızıyla sana.”

Son görüşme…
Çok değil bundan tam bir yıl sonra 30 Temmuz 2015’te annesiyle son kez telefonda görüştü. Şehit Tanrıverdi eve para gönderdiği için kendisine teşekkür eden annesine, “Anne duymamış olayım! Siz de bugüne kadar bizi ne zorluklarla büyütüp, bu yaşa getirdiniz. Şimdi sıra bizde, biz bakacağız size. Öptüm ellerinden anne” diyerek telefonu kapattı.

“Bilseydim kapatır mıydım telefonu?”
Telefondan bir kaç saat sonra ihbar gelince, önce gece 03.00’te mayın aramasına, sonra sabah 08.00 gibi askeri konvoyun yol güvenliğini sağlamak için göreve çıktı. Görev sırasında ise Şırnak’ın Görmeç kırsalına bağlı Gabar dağlarında teröristlerle girdiği çatışmada iki silah arkadaşıyla birlikte şehit oldu. Kitabı yazan anne Gafure Tanrıverdi son telefon görüşmesini şöyle anlattı: “İbrahim’in sesini son kez böyle duydum… Bilseydim kapatır mıydım telefonu? Gidip alırdım onu oradan.”

NOT: Haberin 13 Nisan 2017 tarihli Vatan Gazetesi’nde yayınlanan hali buradan (http://www.gazetevatan.com/sehit-tegmenin-hayati-kitap-oldu-1057453-gundem/) okunabilir.